سرمایه گذاری ایرانی

به نام خدا

استارت آپ ها در وتقع نوعی از شرکت های خلاقانه مبتنی بر ایده ای خاص می باشند. استارت آپ های موفق پس از تاسیس به سرعت رشد قابل توجهی می کنند و توجه سرمایه گذاران را به خود جلب می کنند. از معروف ترین استارت آپ های دنیا می توان به گوگل ، اپل و مایکروسافت اشاره کرد.

آیا صرفا داشتن ایده برای موفقیت کافیست؟

به نظر شما چند درصد استارت آپ های موجود می توانند همچون گوگل ظاهر شوند؟

یکی از مهم ترین قدم ها در راه اندازی و تاسیس استارت آپ ها سرمایه گذاری مناسب و منطقی می باشد. در این مقاله قصد داریم به طور کامل به این مسئله بپردازیم پس با ما همراه باشید.

سرمایه استارت آپ چگونه تامین می شود؟

منابع مالی شخصی

در ابتدای مسیر با توجه به اینکه سرمایه اولیه کمی مورد نیاز می باشد بسیاری از استارت آپ ها سرمایه اولیه را خودشان یا با کمک دوستان ، خانواده و اطرافیان تامین می کنند. معمولا سرمایه گذاران علاقه دارند بر روی استارت آپ هایی که فعالیت داشته و بازخوردی خوبی گرفته اند یا ظرفیت رشد فزاینده دارند سرمایه خود را به میدان بیاورند.

گروه اولیه استارت آپ ها عموما هزینه ها را از سمت خودشان پرداخت می کنند این کار چندین مزیت دارد:

اولا با سرمایه های اندکی که در ابتدا تامین می کنند در کوتاه مدت ارزش سهام استارت اپ به طور چشمگیری افزایش پیدا می کند.

دوما سرمایه گذار بعد از گذشت مدتی نمی تواند همچون سرمایه گذاری بر روی ایده شرط فروش درصد قابل توجه سهام استارت اپ را بگذارد.

سوما در واقع در جلب اعتماد سرمایه‌گذار برای یک استارت آپ آماده یا حتی نیمه آماده موفق خواهد بود  .

اینکه شما یک ایده خام پیش روی سرمایه‌گذار نمی‌گذارید و تا بخشی از راه را با حساب شخصی خود رفته‌اید می‌تواند انگیزه سرمایه‌گذاری در سرمایه‌گذار را بالا ببرد.

 

اما از طرفی مشکلاتی پیش روی سرمایه گذار شخصی وجود دارد از جمله اینکه

v  شاید سرمایه گذار پول نقد نداشته باشد و دارایی هایی از جنس خانه ماشین و... وجود داشته باشد.

v  سرمایه اولیه برای پرداختن همزمان به ایده ، تبلیغات بازاریابی و توسعه کافی نباشد.

v  توانایی تشکیل هسته اولیه قوی وجود نداشته باشد.

سرمایه خارجی

گاهی سرمایه‌گذاری در استارتاپ ها از طریق منابع خارجی انجام می‌شود. منابع خارجی همان قرض است که کارآفرین پس از مدتی باید آن را به صاحب حقیقی یا حقوقی‌اش برگرداند. استفاده از سرمایه بیرونی می تواند کار راحتی باشد و با سرعت بالایی همراه است زیرا معمولاً افراد یا مؤسساتی هستند که این کار را برای شما انجام دهند (مثل مؤسسات مالی و یا بانک‌ها). اما باید توجه داشته باشید که وام با نرخ تسهیلات عموما برای استارت آپ ها سم می باشد و یکی از عوامل جدی شکست خوردن آنها وام های بانکی می باشد.

مشکل عمده منابع بانکی ناهمخوانی با شرایط حاکم بر اقتصاد کشور  و اکوسیستم استارت اپ ها می باشد. بانک بعد تخصیص وام انتظار دارد در ماه بعد قسط اول با نرخ سهیلات را از استارت اپ بگیرد در حالی که شاید یک سال برای به سود رسیدن استارت اپ زمان نیاز باشد!

 

شراکت در سهام

سرمایه‌گذار با متقبل شدن بخشی از هزینه‌ها و حمایت مالی از استارت آپ در سهام آن شریک می‌شود. به نسبت پولی که سرمایه‌گذاری می‌شود، سهام استارت آپ به نام سرمایه‌گذار می‌شود.

سرمایه‌گذاران خیلی به این شیوه تمایلی ندارند زیرا ممکن است ایده با موفقیت روبه‌رو نشود و سهام استارت آپ نتواند سرمایه هزینه شده آنان را جبران کند ولی در مقابل کارآفرینان از این روش استقبال زیادی می‌کنند زیرا مجبور نیستند بدهی خود به حامی مالی اشان را در کوتاه‌مدت و یا به‌صورت قسطی پرداخت کنند و همین مسئله باری از روی دوششان کم می‌کند.

زمانی که سرمایه‌گذار در سهام شریک می‌شود جزئی از تیم شده است و کارآفرین می‌تواند از وی به‌عنوان یک نیروی متخصص و باتجربه استفاده کند. این روش معایبی هم دارد و آن اینکه کارآفرین مجبور است تا انتهای کار با شخص یا اشخاص دیگری سهیم باشد و استقلال خود در تصمیم‌گیری و اجرای برنامه را محدود کند و گاهی ممکن است اختلاف‌هایی در این زمینه بروز کند که ادامه کار را برای طرفین مشکل کند.

انواع سرمایه‌گذارها

سرمایه‌گذاران با توجه به روش و فاز سرمایه‌گذاری و میزان سرمایه به سه دسته تقسیم می‌شوند:

·       دوستان سرمایه‌گذار: این سرمایه‌گذاران معمولاً در فازهای اولیه (مرحله هسته) به حمایت مالی از استارت آپ ها می‌پردازند. میزان سرمایه گذاری در این مرحله از لحاظ رقمی خیلی بالا نیست.

·       شتاب‌دهنده‌ های استارت آپ:  این سرمایه‌گذاران نیز در فازهای اولیه شروع به سرمایه‌گذاری می‌کنند و علاوه بر سرمایه، امکانات، محل کار، مشاوره، متخصص و … را نیز برای استارت آپ ها فراهم می‌آورند. آن‌ها در قبال سرمایه‌گذاری خود در سهام استارت آپ شریک می‌شوند.

·       شرکت‌های سرمایه‌گذار خطرپذیر:  این شرکت‌ها در فازهای بالاتر شروع به سرمایه‌گذاری با مبالغ بالا می‌کنند. این شرکت‌ها باید دارای سایت باشند و معمولاً زمینه‌های موردعلاقه خود برای سرمایه‌گذاری را در سایتشان منتشر می‌کنند. کارآفرینان نباید به شرکت‌های سرمایه‌گذاری که فاقد سایت هستند اعتماد کنند.